Leon Lee Dorsey (US) tiltle: Freedom Jazzdance music: Jazz release date: august 20, 2021 label: Jazz Avenue 1 promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Leon Lee Dorsey © Rootsville 2021

Freedom Jazz Dance is de vierde samenwerking tussen Dorsey en Clark voor het Jazz Avenue 1-label van Dorsey. Terwijl elk uitje een andere derde gast heeft, heeft de ritmische aansluiting tussen Dorsey en Clark die opnames onderstreept. Beginnend met Monk Time van 2019 (met gitarist Greg Skaff) en doorgaand met 2020's Play Sgt. Pepper (met pianist Michael Wolff) en Thank You Mr. Mabern uit 2021 (met de overleden, geweldige hardbop-pianist Harold Mabern), heeft deze buitengewoon flexibele ritmetandem een maatstaf gezet voor het samenspelen van gesprekken.

Speciale gast op hun vierde uitje, Freedom Jazz Dance, is de verbazingwekkende Manuel Valera. Een vrijgevochten muzikant met beheersing van meerdere idiomen, de inwoner van Havana was oorspronkelijk een saxofonist voordat hij fulltime overstapte op piano nadat hij in 2000 naar New York City was verhuisd om aan The New School te studeren. Valera debuteerde als leider met Forma Nueva uit 2004 en heeft tot nu toe 13 albums als leider verzameld. Als chopsmeister van het hoogste niveau, in de traditie van landgenoot Gonzalo Rubalcaba, is hij even vertrouwd in bebop als in Cubaanse son en danzón, even hip voor Bud Powell als Arsenio Rodriguez. En terwijl Dorsey en Clark hem ingedrukt houden, schittert hij op Freedom Jazz Dance. Ze trappen het af met een verkenning van Eddie Harris' 'Freedom Jazz Dance'.

Gevoed door Clark's losjes interactieve aanraking, kenmerkende bounce op de snare en precisievullingen op de kit, maakt deze open interpretatie een aantal gedurfde harmonische en ritmische extrapolaties door Valera mogelijk, terwijl Dorsey hem ingedrukt houdt met zijn diepe, funky puls. Clark brengt het naar beneden achter Dorsey's solo, zachter maar niet minder druk spelend, a la Billy Higgins, terwijl Valera afwisselt tussen Herbie-achtige comping en hypnotiserende son montuno-grooving.

Dorsey's zachte "Baptism" wordt onderstreept door Clark's ingetogen maar toch bij uitstek hippe benadering van de kit, terwijl Valera zich bij het gesprek voegt met vloeiende lyriek op de toetsen. Valera brengt vervolgens het vereiste gospelgevoel naar Hilton Ruiz's boogaloo, "Home Cookin'", een deuntje dat eerder met een meer uitgesproken Latin-gevoel is opgenomen op het album van de pianist uit 1987, Something Grand, en ook op Manhattan Mambos uit 1992. Clark zet een ouderwetse backbeat op dit funky nummer, dat doet denken aan Wes Montgomery's "Road Song", terwijl Valera met funky overgave blaast op zijn solo. Halverwege verschuift het naar de mid-tempo swing-modus, waarbij Clark een overtuigende spang-a-lang op het ride-cimbaal injecteert en Dorsey indringend loopt, waardoor Valera in zijn solo verschillende richtingen op gaat, voordat het stuk terugkeert naar het funky thema.

Dorsey's prachtige ballad "Until the End of Time" toont het trio op zijn gevoeligst, met Clark die een zen-achtige penseelvoering geeft en Valera die sierlijke terughoudendheid toont. Radicaal schakelen ze over op een opwindende Afro-Cubaanse lezing van de standaard "Autumn Leaves", die halverwege opnieuw verschuift van 8/12 naar een swingende 4/4 uptempo groove aangewakkerd door Dorsey en Clark. Valera kanaliseert zijn innerlijke Bud Powell op deze swingsectie voordat het deuntje terugkeert naar de betoverende 12/8-modus, uiteindelijk heen en weer schakelend tussen werelden op deze tweetalige weergave.

Dorsey's bas draagt ​​de melodie vooraf op een zachte rubato-verkenning van Jobim's "How Insensitive" voordat het trio overgaat in een verleidelijke bossa nova-groove op het 1:14-teken. Dorsey's solo op dit angstaanjagend mooie Jobim-hoofdstuk is pure vreugde. Het trio swingt vervolgens uit wraak op Ruiz' hard rijdende "New Arrival" (die verscheen op het album Steppin' van de pianist uit 2005 met TP en zelf een update is van zijn deuntje "Arrival" uit Piano Man uit 1991 met Buster Williams en Billy Higgins.) Valera breekt zijn Chick Corea-Bud Powell-koteletten uit op deze uptempo-brander, terwijl Clark ook na drie minuten een uitgebreide show-stopende solo inlevert. De collectie sluit ontspannen af ​​met Dorsey's Monk-achtige blues "Chillin'".

Met de bassist die op de ouderwetse Leroy Vinnegar-mode loopt en Clark die achterover ligt op de kit, neemt Valera hier harmonische en ritmische vrijheden, onderweg verwijzend naar Monk's "Epistrophy". Terwijl de individuele virtuositeit van Dorsey, Clark en Valera onmiskenbaar is in Freedom Jazz Dance, is het hun onstuitbare chemie die luisteraars overtuigt. Het is een klassiek voorbeeld waarbij de som van de delen groter is dan het geheel.

tracks:

1. FREEDOM JAZZ DANCE (5:52) EDDIE HARRIS
2. BAPTISM (5:31) LEON LEE DORSEY
3. HOME COOKIN’ (4:40) HILTON RUIZ
4. UNTIL THE END OF TIME (4:24) LEON LEE DORSEY
5. AUTUMN LEAVES (3:58) JOSEPH KOSMA
6. HOW INSENSITIVE (7:06) ANTONIO CARLOS JOBIM
7. NEW ARRIVAL (5:43) HILTON RUIZ
8. CHILLIN (5:21) LEON LEE DORSEY